ประวัติของชาอู่หลง ประวัติของชาอู่หลงมีต้นกำเนิดอยู่บนภูเขาสูงกว่า 1,000 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศจีน มีชื่อว่า “หลอป๋าซาน” ในมณฑลฝูเจี้ยน หรือ มณฑลฮกเกี้ยน ภาษาจีนใช้คำว่า “วูหลงฉา” ซึ่งแปลความหมายได้ว่า “มังกรดำ” ด้วยภูมิศาสตร์ที่เหมาะสมระหว่างภูเขาและทะเล ทำให้มณฑลฝูเจี้ยนเป็นพื้นที่เกษตรกรรมที่มีความอุดมสมบูรณ์อย่างยิ่ง เป็นเหตุให้ชาอู่หลงเป็นชาที่มีรสชาติและมีความหอมมากกว่าชาชนิดอื่น ๆ ตำนานชามังกรดำ มีตำนานเล่าขานเกี่ยวกับจุดเริ่มต้นของชาหมักชนิดนี้ว่าเกิดจากการที่นายพลขุนศึกชื่อว่าหลง  ผู้มีรูปร่างสูงใหญ่และผิวกายดำคล้ำ จึงถูกชาวบ้านเรียกว่า “อู่หลง” แปลว่า “มังกรดำ”  วันหนึ่งในขณะที่อู่หลงกำลังเก็บใบชาใส่ในตะกร้าสะพายหลังของเขา เขาได้เห็นกวางตัวหนึ่ง จึงตัดสินใจไล่ล่ากวางตัวนั้นอยู่นานจนมันกลายเป็นอาหารเย็นของเขา จนวันรุ่งขึ้นเขาถึงนึกได้ว่าเขาลืมเอาใบชาที่เก็บได้ออกมาตาก เมื่ออู่หลงเอาใบชาออกมาดู เขาได้พบว่าใบชาได้เปลี่ยนจากสีเขียวกลายเป็นสีคล้ำขึ้น แต่มันกลับมีกลิ่นหอมขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ หลังจากวันนั้นเขาได้เริ่มทดลองการหมักใบชาในแบบต่างๆ รวมถึงการนำไปคั่วและนวด นี่คือตำนานที่หลายคนเชื่อว่า มันคือจุดเริ่มต้นของชาหมักที่มีชื่อเหมือนกับที่ชาวบ้านเรียกเขา “อู่หลง - มังกรดำ” ที่เราได้รู้จักกันทุกวันนี้ ความสมดุลทางการเมืองและเศรษฐกิจของบราซิลดำเนินต่อไปเป็นเวลาหลายทศวรรษหลังจากนั้น ทำให้บราซิลครอบครองการผลิตกาแฟอันดับ 1 ของโลก การเก็บกักเมล็ดกาแฟไว้หลายปีในช่วงที่ราคาตกถือเป็นเรื่องปกติในเวลานั้น เนื่องจากแนวความคิดเกี่ยวกับคุณภาพของเมล็ดกาแฟยังไม่ได้รับการพัฒนาสู่มาตรฐานที่ใช้กันในปัจจุบัน กระบวนการผลิตชาอู่หลง กระบวนการผลิตมีความพิถีพิถันทุกขั้นตอน ตั้งแต่การเลือกสายพันธุ์ที่เหมาะสม การเพาะปลูกและดูแลรักษา สำคัญคือการเก็บเกี่ยวที่ต้องเด็ดด้วยมือเท่านั้น และต้องเป็นยอดบนสุดของใบชา (2 ใบ 1 ยอด) เพื่อรักษาคุณภาพทั้งรสชาติและกลิ่นให้อยู่ในระดับมาตรฐาน จากนั้นจึงนำยอดชามาผึ่งแดดประมาณ 20-40 นาทีให้อุณหภูมิสูงขึ้น ซึ่งจะทำให้เกิดกลิ่นหอม ก่อนจะนำมาผึ่งลมต่อในที่ร่ม พร้อมเขย่าเพื่อกระตุ้นให้ใบชาตื่นตัว ซึ่งช่วยเร่งกระบวนการหมัก ทำให้น้ำชามีสีเข้มขึ้น และด้วยความที่เป็นชาที่ผ่านการหมักยอดใบชาสดเพียงบางส่วน (ตั้งแต่ 10-80%) ในระหว่างการผลิต ดังนั้นทั้งสี กลิ่น และรสชาติจึงอยู่ระหว่างชาเขียวกับชาดำ ใบชาที่ได้ส่วนใหญ่จะมีลักษณะเป็นเม็ดม้วนกลม เมื่อชงกับน้ำร้อนจึงจะคลายตัวออก ประวัติของชาอู่หลงในประเทศไทย ในประเทศไทยนั้นมีประวัติการใช้ชาทางภาคเหนือ มีการค้นพบต้นชาอายุเก่าแก่หลายร้อยปีในแถบเชียงใหม่ เชียงราย และบันทึกประวัติศาสตร์เกี่ยวกับนำชามาทำ "เมี่ยง" เพื่อใช้เคี้ยวกิน (ปรากฏในมังรายศาสตร์และพระอัยการสมัยอยุธยา) แต่สำหรับชาอู่หลงที่เพาะปลูกกันเป็นไร่ในที่ลาดเชิงเขาโดยเฉพาะในแถบดอยแม่สะลองจังหวัดเชียงรายนั้นมีรายงานว่าไม่เกินห้าสิบปีมานี้เท่านั้น เบอร์ต่าง ๆ ของชาอู่หลงหมายถึงอะไร? หลายคนเข้าใจว่าเบอร์ต่าง ๆ เหล่านั้นคือการบอกเกรดของใบชา แท้จริงแล้วมันคือตัวเลขที่บ่งบอกชื่อสายพันธ์ที่ถูกพัฒนาเชิงพาณิชย์ในไต้หวัน ต้นกล้าแรกเริ่มที่มีการส่งกล้าพันธุ์จากไต้หวันมาเพื่อมอบให้พี่น้องโดยเกษตรกรชาวแม่สะลองได้รับมอบต้นกล้าพันธุ์ต่าง ๆ ที่ทางไต้หวันได้พัฒนาขึ้นให้มีความเหมาะสมกับสภาพแวดล้อมและให้ผมผลิตดี เมื่อได้ผลเป็นที่แน่ใจจึงตั้งชื่อเบอร์ไว้เรียกเพื่อความสะดวก ชาอู่หลงที่ปลูกและผลิตขายในประเทศไทยที่นิยมที่สุดจะมี 3 สายพันธุ์/เบอร์ คือ 12, 17 และ 21 เบอร์ 12 (ชาอู่หลงก้านอ่อน) หรือชาจินเซียนอู่หลง มีกลิ่นหอมคล้าย ๆ น้ำนม เบอร์ 17 (ชาอู่หลงก้านอ่อน) ให้รสชาติและกลิ่นอ่อนกว่าเบอร์ 12 ให้สีชาออกเหลือง เบอร์ 21 หรือชาอู่หลงสี่ฤดู เป็นชาสายพันธุ์ที่ปลูกยากและให้ผลผลิตเพียงปีละครั้ง เป็นใบชาที่ผ่านการหมัก (ออกซิไดซ์) น้อยที่สุด ให้น้ำชาสีเขียวอ่อนจึงมีความใกล้เคียงกับชาเขียวมากที่สุดแต่มีคาเฟอีนน้อยกว่า มีความเป็นเอกลักษณ์ โดยให้รสชาติที่กลมกล่อม พร้อมความหอมคล้ายกลิ่นกล้วยไม้และผลไม้ ดื่มแล้วสดชื่นชุ่มคอ ประวัติชาอู่หลง เบอร์ 12 และ เบอร์ 17 หรือ อู่หลงก้านอ่อน ชาอู่หลงมาปลูกในเมืองไทย สมัยนายกเกรียงศักดิ์ ชมะนันท์ เป็นนายกรัฐมนตรี ดอยแม่สลอง เดิมทีมีกองทหารแตกแยกจากจีนเนื่องจากคณะปฏิวัติเมาเซตุงได้มาอาศัยขอลี้ภัยตั้งถิ่นฐานอยู่ที่ดอยแม่สลอง เรียกว่าทหารกองพล 93 ก๊กหมิ่นตั๋ง ด้วยความซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชรัชกาลที่ 9 จึงมีความประสงค์จะตอบแทนพระคุณของแผ่นดิน ขันอาสาไปปราบผู้ก่อการร้ายเขาค้อที่จังหวัดเพชรบูรณ์ ทหารก๊กหมิ่นตั๋งเป็นทหารเท้าเปล่า คือไม่ใส่รองเท้า ...

90 ปีก่อน เพื่อแสวงหาความรอด ประเทศบราซิลตัดสินใจเผาเมล็ดกาแฟมูลค่าหลายพันล้านปอนด์ ในช่วงเวลาระหว่างปี 1931 ถึง 1944 ประเทศบราซิลได้ทำการเผากาแฟส่งออก 78.2 ล้านถุง นั่นเท่ากับกาแฟ 10.3 พันล้านปอนด์ ซึ่งชาวบราซิลในปัจจุบันที่มีการบริโภคกาแฟมากกว่าสมัยนั้นมากต้องใช้เวลามากถึง 3.7 ปีในการบริโภค ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา กาแฟถือเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันที่ขาดไม่ได้ของชาวบราซิล และมีความสำคัญอย่างยิ่งทางสังคมและวัฒนธรรมของพวกเขา ดูได้จากการเรียก ว่า “อาหารเช้า” ในภาษาโปรตุเกสบราซิล “Café da Manhã” ซึ่งหมายความว่า “กาแฟในตอนเช้า” ในเมื่อกาแฟมีความสำคัญต่อชาวบบราซิลลขนาดนี้ แล้วเหตุใดกันที่พวกเขาตัดสินใจเผามัน? บริบททางประวัติศาสตร์ เพื่อให้เราเข้าใจถึงเหตุผลในการเผาทิ้งกาแฟของชาวบราซิล เราจำเป็นต้องมองกลับไปยังบริบททางประวัติศาสตร์ก่อนการเผากาแฟครั้งแรกจะเกิดขึ้นในปี 1931 ในช่วงทศวรรษที่ 1870 ซึ่งเป็นช่วงที่ประเทศบราซิลเริ่มแยกตัวจากระบอบราชาธิปไตย ซึ่งมาพร้อมกับการรัฐประหารในปี 1889 ที่ฝ่ายทหารได้โค่นล้มจักรพรรดิดอม เปโดรที่ 2 สำเร็จอย่างเป็นทางการ ผู้ผลิตกาแฟรายใหญ่และเจ้าของที่ดินที่ให้ความช่วยเหลือทางการเมืองในครั้งนั้น ต่างแสวงหาค่าชดเชยจากการเลิกทาส ตลอดจนเงินอุดหนุนเพื่อนำผู้อพยพชาวยุโรปเข้ามาเป็นแรงงานในไร่กาแฟของตน ในช่วงการบริหารประเทศของประธานาธิบดีคนที่สอง “Campo Sales” ในปี 1898 ซึ่งเป็นที่รู้จักในชื่อ "República do café com leite" หรือ "coffee with milk" ชื่อนี้ได้มาจากกิจกรรมของรัฐที่มีอำนาจเหนือเศรษฐกิจและการเมือง ซึ่งนับเป็นช่วงเวลาที่ประเทศบราซิลมีจำนวนประชากรมากที่สุด ซึ่งเจ้าของไร่กาแฟรายใหญ่มีบทบาทสำคัญทางการเมือง จึงแนะนำให้รัฐบาลให้ส่งเสริมการเพาะปลูกมากขึ้น ให้วงเงินสินเชื่อแก่เจ้าของที่ดิน และสร้างสถาบันเพื่อส่งเสริมการปลูกกาแฟ รวมถึงงบประมาณในงานวิจัยและการพาณิชย์สำหรับธุรกิจกาแฟโดยเฉพาะ ส่งผลให้ในปี ค.ศ. 1906 เกิดการผลิตกาแฟมากเกินความต้องการทำให้ราคากาแฟตกลงอย่างมาก สิ่งนี้กระตุ้นให้ 3 ผู้ว่าการรัฐที่มีการผลิตกาแฟมากที่สุด เข้ามามีส่วนร่วมในความพยายามที่จะประเมินราคากาแฟ โดยใช้เงินกู้ระหว่างประเทศเพื่อซื้อหุ้นกาแฟส่วนเกิน เพื่อทำให้ราคากาแฟในตลาดต่างประเทศมีเสถียรภาพ ความสมดุลทางการเมืองและเศรษฐกิจของบราซิลดำเนินต่อไปเป็นเวลาหลายทศวรรษหลังจากนั้น ทำให้บราซิลครอบครองการผลิตกาแฟอันดับ 1 ของโลก การเก็บกักเมล็ดกาแฟไว้หลายปีในช่วงที่ราคาตกถือเป็นเรื่องปกติในเวลานั้น เนื่องจากแนวความคิดเกี่ยวกับคุณภาพของเมล็ดกาแฟยังไม่ได้รับการพัฒนาสู่มาตรฐานที่ใช้กันในปัจจุบัน ปี 1929 เมื่อฝันร้ายมาเยือน ในปี 1929 ได้เกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ ส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อเศรษฐกิจของประเทศ ซึ่งพึ่งพาการส่งออกกาแฟเป็นอย่างมาก ในช่วงเวลานั้นมูลค่าสินค้าส่งออกกว่า 50% ของบราซิลคือเมล็ดกาแฟ เมื่อเทียบกับ 2.7% ในปัจจุบัน ณ เวลานั้น ประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นตลาดส่งออกกาแฟที่ใหญ่ที่สุดของบราซิล และเมื่อตลาดหุ้นสหรัฐฯ ตกต่ำ ตามด้วยการสูญเสียของหลายธุรกิจในประเทศ ทำให้การนำเข้าและมูลค่ากาแฟของบราซิลลดลงตามไปด้วยเป็นเวลาหลายปีหลังจากนั้น โดยในช่วงต้นปี 1929 กาแฟหนึ่งกระสอบมีมูลค่า 200,000 Réis แต่ในช่วงสิ้นปีกลับสูญเสียมูลค่าลงถึง 90% อุบัติการณ์ครั้งนั้นเป็นหนึ่งในปัจจัยที่นำประเทศบราซิลเข้าสู่การทำรัฐประหาร ซึ่งโค่นล้มประธานาธิบดีและผู้สืบทอดตำแหน่ง ในปี 1930 และการล่มสลายของ "สาธารณรัฐ café au lait" และเมื่อประธานาธิบดี Getúlio Vargas เข้ายึดอำนาจและได้พยายามที่จะทำลายความสัมพันธ์ของรัฐบาลกับผู้ปลูกกาแฟรายใหญ่ แต่อิทธิพลของพวกเขายังคงแข็งแกร่งเกินต้าน อย่างไรก็ตาม ความสมดุลทางเศรษฐกิจและปากท้องประชาชนยังคงเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ซึ่งก่อนการยึดอำนาจ ผู้นำของประเทศบราซิลต่างเชื่อว่าจุดแข็งทางการเกษตรของประเทศคืออุตสาหกรรมกาแฟ โกโก้ ฝ้าย และยาง ซึ่งจะเป็นสายสัมพันธ์ที่ไม่มีวันสิ้นสุดลงระหว่างคู่ค้าหลักเช่นอเมริกา และประเทศในยุโรป ทว่าความล้มเหลวของระบบเศรษฐกิจได้พิสูจน์ให้เห็นว่าความเชื่อนั้นไม่เที่ยงแท้แต่อย่างใด นักประวัติศาสตร์บางคนเรียกเศรษฐกิจของบราซิลในขณะนั้นว่า “เศรษฐกิจของหวาน” เนื่องจากสิ่งเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับสินค้าที่จำเป็นในเวลาเศรษฐกิจฝืดเคือง และต้นทุนการส่งออกก็สูงขึ้น ในขณะประเทศอื่น ๆ เริ่มลงทุนในการผลิตกาแฟของตัวเอง ในขณะเดียวกัน อิทธิพลจากผู้ผลิตในชนบทรายใหญ่หลายทศวรรษในการเมืองของบราซิลก็จบลงด้วยการไม่สร้างแรงจูงใจให้อุตสาหกรรมเพื่อสนับสนุนการพัฒนาชนบท กล่าวโดยย่อ สินค้าถูกขายเพื่อส่งออกในขณะที่สินค้าที่ผลิตขึ้นจะถูกนำเข้า ...

Avid coffee drinkers are now considering specialty and fine-grade Thai coffee; Arabica beans from the northern region and Robusta from the south. In 2020, Thailand exported 81,000 tons of coffee beans, making it the world’s 10th biggest coffee exporter ...

วัฒนธรรมการปลูกและดื่มชา มีมานานไม่ต่ำกว่า 4,000 ปี ประวัติศาสตร์เล่าขานกันว่า การดื่มชา ถูกค้นพบครั้งแรกที่ประเทศจีน โดย จักรพรรดิเสินหนิง (Shen Nung) ...

ตื่นนอนตอนเช้า ดื่มกาแฟหอม ๆ สักแก้วก่อนเริ่มวันใหม่ เป็นอะไรที่หลายคนชอบ แต่บางคนก็อาจจะบอกว่า ตื่นเช้า ต้องดื่มน้ำมะนาว-เลมอนสิ ถึงจะสดชื่น เลยมีคนจับ “กาแฟ” กับ “เลมอน” มาผสมกันซะเลย กาแฟ มีสารคาเฟอีนเป็นส่วนประกอบสำคัญ ซึ่งมีคุณสมบัติช่วยพัฒนาการทำงานของสมอง ความจำ โฟกัส เพิ่มการเผาพลาญพลังงานของร่างกาย และยังช่วยป้องกันภาวะซึมเศร้า นอกจากนี้ งานวิจัยด้านมะเร็งยังระบุว่า ดื่มกาแฟวันละไม่เกิน 7 แก้ว จะช่วยลดความเสี่ยงจากการตายด้วยโรคมะเร็งลง 16% การดื่มกาแฟเป็นประจำยังช่วยลดความเสี่ยงจากโรคเรื้อรัง เช่น โรคหัวใจ ลำไส้ โรคพาร์คินสัน และเบาหวาน (แบบ 2) แถมยังช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งและความอึดของกล้ามเนื้อ ช่วยให้กล้ามเนื้อตื่นตัวและลดความเมื่อยล้า ช่วยให้ออกกำลังกายได้ไม่ทรมานเท่ากับเวลาที่ไม่ดื่มกาแฟ ส่วนเลมอน หรือมะนาว ถูกใช้เป็นยามาหลายศตวรรษ เป็นผลไม้ที่มีไฟเบอร์สูง รุ่มรวยวิตามินซีและสารฟลาโวนอยด์ ช่วยลดความเสี่ยงจากมะเร็ง เลมอน 1 ลูก มีวิตามินประมาณ 31 มิลลิกรัม คิดเป็น 51% ของปริมาณวิตามินซีที่แนะนำในแต่ละวัน ซึ่งจะไปช่วยลดความเสี่ยงจากโรคหัวใจ โรคหลอดเลือดสมอง และบูสต์ภูมิคุ้มกันของร่างกาย ทั้งกาแฟและเลมอน ต่างก็มีสารต้านอนุมูลอิสระอยู่เยอะ แถมกาแฟยังมีแร่ธาตุและวิตามิน ทั้งวิตามิน B12, B5, แมงกานีส โพแทสเซียม และไนอาซิน (วิตามิน B3) ที่แค่ดื่มกาแฟแก้วเดียวก็อาจจะได้สารอาหารมากกว่าทานผักผลไม้ทั้งวันแล้ว แล้วที่บอกกันว่า “กาแฟผสมเลมอน” มีสรรคุณด้านสุขภาพต่าง ๆ จริงหรือไม่ กาแฟผสมเลมอนช่วยลดไขมัน - ไม่จริง แม้ว่าคาเฟอินจะช่วยบูสต์ระบบการเผาผลาญในร่างกาย แต่ไม่ได้ช่วยในการเผาผผลาญไขมัน ยกเว้นว่า คุณรับประทานอาหารเข้าไปน้อยกว่าที่ร่างกายต้องใช้ในแต่ละวัน ร่ายกายจะไปดึงไขมันที่สะสมไว้มาใช้เอง ซึ่งกาแฟก็อาจส่งผลให้คุณอยากอาหารน้อยลงได้ กาแฟผสมเลมอนช่วยแก้อาการปวดหัว - ไม่จริง แม้ว่าจะมีงานวิจัยว่า การดื่มเครื่องดื่มคาเฟอินพร้อมกับทานยาแก้ปวด อาจจะช่วยให้ยาออกฤทธิ์ได้ดีขึ้น แต่งานวิจัยเกี่ยวกับอาการปวดหัวที่ไม่ใช่ไมเกรนชี้ว่า ผู้ที่ดื่มกาแฟมากเป็นประจำ (ราว 500 มิลลิกรัมต่อวัน) มีโอกาส 18% ที่จะปวดหัวบ่อยกว่าคนที่ดื่มกาแฟในปริมาณน้อยกว่า (ราว 125 มิลลิกรัม) เป็นประจำ กาแฟผสมเลมอนช่วยให้ผิวสวย - ไม่จริง สารอาหารจากเลมอนที่ผสมลงในกาแฟนั้นมีอยู่น้อยมาก เพราะฉะนั้น ถ้าคิดว่าการดื่มกาแฟผสมเลมอนทุกวันจะช่วยให้ผิวสวยละก็ ควรจะไปโฟกัสกับการทานผัก-ผลไม้มากกว่า แล้วผลข้างเคียงล่ะ? เท่าที่ผ่านมายังไม่มีหลักฐานที่ชี้ว่า กาแฟผสมเลมอนจะส่งผลกระทบเชิงลบกับร่ายกาย แต่น้ำมะนาวที่มีความเป็นกรดสูงอาจจะทำลายผิวฟันได้ จึงควรบ้วนปากหลังดื่ม และกาแฟอยู่ในร่างกายได้นานประมาณ 6 ชั่วโมง ดังนั้นจึงไม่ควรดื่มหลังบ่ายสามโมง ส่วนในเรื่องของรสชาติ อยู่ที่ทุกคนจะชอบ เราแนะนำให้ผสมน้ำเลมอน 1 ลูก ต่อกาแฟ 240 มิลลิกรัม หรือบางคนอาจลองน้ำผลไม้ในตระกูลส้มและผลไม้เปรี้ยว อื่น ๆ เช่น กาแฟผสมน้ำส้ม หรือกาแฟผสมน้ำเสาวรส ที่เป็นเมนูยอดนิยมของหลาย ๆ ร้านมาตั้งแต่ปีก่อนแล้วเช่นกัน ขอบคุณข้อมูลจาก: https://news.yahoo.com/coffee-lemon-latest-weird-wellness-121900514.html ...

...

...

ร้านกาแฟแห่งแรกในประเทศไทยมีชื่อว่า "Red Cross Tea Room" ตั้งอยู่บริเวณสี่กั๊กพระยาศรี ก่อตั้งและดำเนินกกิจการโดย “แหม่มโคล” ผู้ก่อตั้งโรงเรียนวังหลัง (โรงเรียนวัฒนาวิทยาลัย) โดยเปิดให้บริการทั้งชาและกาแฟครั้งแรกในปี ค.ศ. 1917 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 เพื่อหาเงินสมทบทุนให้แก่สภากาชาดในการสนับสนุนฝ่ายสัมพันธมิตร ส่วนร้านกาแฟแห่งแรกที่มีเจ้าของเป็นคนไทยนั้นคือ "ร้านกาแฟนรสิงห์" ตั้งอยู่ในบริเวณสนามเสือป่า เปิดให้บริการแก่ผู้ที่มาฝึกซ้อมเสือป่าในเวลา 15.00–18.00 น.เท่านั้น หลังจากนั้นได้ย้ายมาเปิดในวังพญาไท ซึ่งยังคงเปิดใหญ่บริการอยู่ทุกวันนี้ ขอบคุณที่มา: wikipedia ...

ถ้าพูดถึงวิธีการชงกาแฟดริป (Drip) น่าจะเป็นวิธีการชงกาแฟที่ได้รับความนิยมอันดับต้น ๆ ในปัจจุบัน โดยเฉพาะผู้ที่ชงกาแฟทานที่บ้าน กาแฟดริป คือ การใช้น้ำร้อนเทผ่านผงกาแฟคั่วบดบนตัวกรอง ให้น้ำที่ไหลผ่านผงกาแฟ แล้วสกัดเอาสารที่ให้รสชาติต่าง ๆ ออกมาจากกาแฟ แต่ก่อนที่เราจะเริ่มต้นดริปกาแฟนั้น เราจะต้องมีอุปกรณ์ในการดริปกาแฟต่อไปนี้เสียก่อน 1. เมล็ดกาแฟคั่วเสร็จ ซึ่ง การคั่วเมล็ดกาแฟ ที่ดีจะช่วยให้เมล็ดกาแฟพองตัวและแห้งมากพอที่จะถูกน้ำละลายได้อย่างเหมาะสม 2. เครื่องบดเมล็ดกาแฟ จะเป็นแบบไฟฟ้า หรือใช้มือหมุนก็ได้ โดยการเมล็ดกาแฟนั้นขึ้นอยู่กับรสชาติที่ต้องการ และลักษณะของ Dripper ซึ่งหาก Dripper ที่ใช้มีรูขนาดเล็ก ก็จะทำให้น้ำไหลช้า ยิ่งบดกาแฟละเอียดก็จะทำให้มีรสชาติที่เข้มข้นหนักแน่น แต่ถ้าบดหยาบจะทำให้รสชาติของกาแฟนั้นมีรสชาติที่จางกว่า 3. ดริปเปอร์ หรือกระดาษกรอง เพื่อกันไม่ใช้ผงกาแฟไหลผ่านไปพร้อมกับน้ำที่ไหลผ่าน โดยเริ่มมีการใช้กระดาษกรองครั้งแรกในปี 1908 โดย Melitta Bentz ชาวเยอรมันผู้นำกระดาษซับน้ำหมึกของลูกชายมาทดลองกรองกาแฟ เนื่องจากมักมีปัญหากับผงกาแฟเล็กๆที่มักหลุดออกมาอยู่ในแก้วกาแฟจากการใช้ถุงผ้าในการกรอง ซึ่งยากต่อการทำความสะอาด หลังจากนั้นการดริปกาแฟด้วยกระดาษกรองจึงเป็นที่แพร่หลายเป็นต้นมา 4. เครื่องชั่งน้ำหนัก สำหรับวัดปริมาณน้ำในการเทแต่ละรอบ 5. น้ำร้อน แนะนำที่ 90-95 องศา เพราะยิ่งอุณหภูมิสูงก็จะทำให้กาแฟมีรสเข้มขึ้น 6. แก้วรอง เพื่อรับเอาน้ำกาแฟที่ได้รสชาติในระดับต่าง ๆ ตามความชอบของเรา เพียงเท่านี้ คุณก็พร้อมแล้วสำหรับการเริ่มต้นดริปกาแฟด้วยตัวเอง วิธีการดริปกาแฟอยู่ที่ความชอบของแต่ละคน ไม่มีอะไรที่แน่นอน และก็ขึ้นอยู่กับ น้ำ ลักษณะของกาแฟ และอุปกรณ์ที่ใช้ชงกาแฟ ดังนั้นลองมาหารสชาติในแบบที่เป็นของคุณเอง อ่านเพิ่มเติม: ทุกอย่างที่คุณควรรู้ก่อนซื้อ Moka Pot ...